วันหนึ่ง วันดาเห็นเพื่อนบ้านขนหนังสือออกมากองนอกห้อง อาจจะเพื่อปัดฝุ่นหรือเพื่อค้นหาเล่มหนึ่งเล่มใดที่ต้องการ เธอจึงกระแซะเข้าไปดู เห็นมีแต่หนังสือเก่าๆ หลายขนาดรวมทั้งหนังสือปกอ่อนเล่มหนึ่งชื่อ รอยยิ้มสุดท้าย เป็นรวมเรื่องสั้นของนักเขียนหญิงผู้ใช้นามปากกาว่า “ศรีสัตตบุษย์” วันดาซึ่งไม่ใช่ “หนอน” จึงไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน หน้าปกเป็นรูปกุญแจลูกบิด ผู้วาดตั้งใจเผยให้เห็นรูกุญแจที่อยู่ในวงรอบของรูปหัวใจชัดเจน มีลูกกุญแจวางอยู่ข้างๆ พลิกหานามผู้วาดภาพปก แต่ไม่พบ ภาพกุญแจชุดนั้นดูเหมือนจะเชิญชวนให้ผู้สนใจไขเข้าไปหา
*
วันดาไขกุญแจเข้าไป พบเรื่องสั้น 6 เรื่อง คือ อิสรภาพของเนื้อนาง มนต์กล้วยไม้ คู่กรณี ไฝแดง แดดเดือนห้า และรอยยิ้มสุดท้าย ที่นำมาเป็นชื่อเล่ม สำนักพิมพ์บรรณกิจรวมพิมพ์ครั้งแรกเมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2518 ความหนา 212 หน้า ราคา 8 บาท
*
“เอ้า..คนอยู่ทางนี้ แล้วหันไปยิ้มให้ใครทางโน้น” เจ้าของหนังสืออาจจะคิดว่าเธอมีอาการน่าเป็นห่วง
วันดาซึ่งเผอิญหันไปมองทางหลังบ้าน และกำลังส่งยิ้มละไมไป..
“แฮะ.. แฮะ.. ดอกกาหลงบาน.. ลั่นทมด้วย”
“บานแล้วทำไม” เพื่อนบ้านสงสัย
“ก้อ.. ยิ้มให้มันไง”
*
เมื่อขอยืมหนังสือได้เธอก็เดินจากมา ขณะในใจกำลังมีดอกไม้บานสะพรั่ง ทำให้คิดถึงใครคนหนึ่ง ปัจจุบันเขาได้จากไปอยู่ ณ ที่อันแสนไกล แต่เวลาใดที่มีคนคิดถึงเขา เขาก็จะมาอยู่ใกล้แสนใกล้ เขาเป็นคนประเภทหลงใหลความสวยของดอกไม้ถึงขนาดแม้จะอยู่ในอารมณ์อันเกรี้ยวกราด เขาจะถูกสยบทันทีเมื่อพบเห็นดอกไม้สวย ถึงกับอุทานออกมาว่า
“โอ้..สวยเหลือเกิน” และ
“ฤดูร้อนนี่นะคุณ ในโลกนี้มีดอกไม้สวยๆ เยอะเลย” เขาคนนั้นเคยเอ่ยประโยคนี้กับวันดา
“และถ้าใครไม่ขโมยเมล็ดต้นไม้ตอนไปบ้านคนอื่นละก้อ.. ผมว่าผิดปกตินะ”
ประโยคหลังนี้เขาทำให้วันดาตัวร้อนวูบวาบ
****
