ตราบใดที่ยังมองไม่ออกว่าวิกฤติความชอบธรรมทางการเมืองที่หนักหนาสาหัสมานานพอสมควรแล้วจะคลายตัวไปอย่างไร คำถามที่น่าจะสำคัญกว่าในตอนนี้ก็คือว่า กลไกแห่งความวิปริตวิปลาสที่บังเกิดขึ้นในช่วงที่ราชาชาตินิยมตกต่ำแต่ยังไม่ตายนั้น ยังคงมีพลังยัดเยียด (หรือโน้มน้าว ?) มากน้อยแค่ไหน อย่างไร กล่าวคือ อะไรเป็นตัวอย่างของการทำงานของกลไกชักเงาต่ออายุหรือสร้างภาพหลอนของตัวตนพสกยุคเปลี่ยนผ่าน
****
ไอดา
บรรณาธิการและเจ้าของสำนักพิมพ์อ่าน