ไม่ว่าท่านผู้อ่านจะมีความคิดเห็นเกี่ยวกับสภาพเวทีการต่อสู้ในไทย ว่าตอนนี้มันต้องใช้ข้อเท็จจริง ต้องเน้นใช้กฎหมายและรัฐธรรมนูญเอาชนะพวกมันให้ได้อย่างเดียวนะ หรืออย่างไรก็ตาม ก็คงปฏิเสธความสำคัญของการต่อสู้ทางสัญลักษณ์ไม่ได้ เพราะอำนาจรัฐไทยผูกขาดสัญลักษณ์ความคลั่งชาติไว้หมดจนสลิ่มชนเสพความใคร่ส่วนตัวอิ่มเอมขึ้นอืดหรือพวกมนุษย์ที่ไม่กล้าโงหัวยอมแพ้ไปตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มสู้แล้ว
HPL’s actual contribution thus also highlights his weakness as a critical thinker. To wit, he pointed out where reality ends and the real begins but himself never thought to upset that boundary.
เลิฟคราฟท์บรรยายเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกเหล่านี้ของทั่นผู้ดีเก่าให้เหมือนเป็นแค่ตัวประกอบฉากเท่านั้น บรรยายมวลมนุษย์ที่ควรจะมีความคิดเป็นของตัวเองให้กลายเป็นมนุษย์ชั้นต่ำผ่านการวางตัวเรียบร้อยระเบียบหมู่ในพิธีบรมราชาภิเษก นี่แหละคือโฉมหน้าที่แท้จริงของคำว่าแฟนตาซี
ก่อนจะเข้าสู่การวิจารณ์ข้าพเจ้าก็บอกก่อนว่าเข้าใจถึงเจตนารมณ์ของไอติมที่ต้องการจะให้ทุกคนยึดมั่นกับ “อุดมการณ์ประชาธิปไตย” ซึ่งก็เป็นความเสมอภาคของทุกผู้คนในรูปแบบหนึ่ง1 และข้าพเจ้าก็ยอมรับว่าไอติมมีความรอบรู้ข้อมูลเชิงกฏหมายและระเบียบสภาที่ข้าพเจ้าไม่มีหัวให้หรอกในระดับที่สามารถอธิบายให้อ่านฉับเดียวเข้าใจได้ แต่กระนั้นความผิดพลาดของไอติมเห็นได้อย่างชัดเจนและแบ่งได้ออกเป็นสามประเภทคือ การบิดเบือนความเป็นจริงบนเวทีสนทนาโลกโดยไม่ได้ตั้งใจ, บิดเบือนประวัติศาสตร์ชาตินอกอำนาจตะวันตกด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ และการไม่ถามคำถามสำคัญที่ต้องละไว้ในฐานที่เข้าใจตามสภาพรัฐอำนาจตำรวจไทย
So what message is Persona 5 telling us regarding the reformist position in which we can imagine neither the Kim family nor the clown-masked protesters at the climax of Joker?
แล้ว “เพอร์โซน่าห้า” กำลังบอกอะไรเราเกี่ยวกับจุดยืนแนวปฏิรูปสังคมที่เราไม่อาจมโนเห็นได้ในตระกูลคิมหรือในผู้ประท้วงใส่หน้ากากตัวตลกทั้งหลายในตอนท้ายของเรื่องโจ๊กเก้อ?
Weird fiction คืออะไร? สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น – พอเห็นแล้วก็จะอวิชชาไปหมดที่โดนมันแปดเปื้อน
What is weird fiction? It’s time we talk about the Shoggoth in the room.
นวนิยายของ มาริโอ บาร์กัส โยซา ที่มีเหตุการณ์เสียชีวิตของคาเด็ทเป็นใจกลางเรื่องนี้ฟาดไปที่หัวใจของความฉ้อฉลในระบอบอำนาจนิยม ตัวละคอนหลักสามตัวที่เป็นคาเด็ท – ไอ้กวี ไอ้ขี้ข้า ไอ้จากัวร์ – ล้วนเป็นจอมลวงโลกโดยการปลูกฝัง สภาพแวดล้อมที่โรงเรียนเตรียมทหารเกื้อหนุนนับเป็นความฉ้อฉลแบบหนึ่ง ตรงที่การเอาตัวให้รอดในคราบของตัวตนที่อุปโลกน์ขึ้นมาทำให้คาเด็ทไม่อาจซื่อตรงต่อความคิดความรู้สึกภายในได้เลย
A novel whose central event is the death of a cadet, Mario Vargas Llosa’s La ciudad y los perros strikes at the heart of authoritarian corruption. A more radical reading does not simply accept as true The Jaguar’s confession that he was the murderer. The three main cadet characters – The Poet, The Slave, The Jaguar – are all liars by nurture. The environment fostered by the Academy is a form of corruption in which survival as some made-up self forecloses all grounds for authenticity.
