ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน เป็นนวนิยายที่ผู้เขียนสร้างขึ้นด้วยการใช้ฉากท้องเรื่องและเหตุการณ์
จริงของประวัติศาสตร์การเมืองไทยในช่วง 60 ปีของการปกครองที่เรียกว่า “ระบอบ
ประชาธิปไตย” ผู้เขียนใช้จินตนาการสร้างตัวละครเอกขึ้น 2 ตัว โดยกำหนดให้ตัวละครหนึ่งเป็น
ผู้อยู่ในระบบ และตัวละครอีกตัวหนึ่งอยู่นอกระบบ ตัวละครทั้งสองต่างต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยตาม
อุดมการณ์ของตนภายในกรอบจำกัดและเงื่อนไขของสังคมตลอดระยะเวลาแห่งการต่อสู้ ผู้เขียนมิได้เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง หากแสดงให้เห็นว่า สังคมที่มี
การแก่งแย่งชิงอำนาจ ได้ทำให้เกิดความขัดแย้งและแตกแยกในระดับชาติ เกิดความร้าวราน
ช้ำชอก และสูญเสียในระดับปัจเจกบุคคลวินทร์ เลียววาริณ ได้ใช้ชั้นเชิงทางวรรณศิลป์เรียงร้อยเหตุการณ์และบุคคลในจินตนาการเข้ากับ
เหตุการณ์และบุคคลจริงอย่างผสมกลมกลืน ผ่านความคิดคำนึงและบทสนทนาของตัวละครเอก
ผู้เป็นเสมือนตัวแทนของคนในชาติที่ได้รับผลกระทบจากความผันผวน
ทางการเมือง ตั้งแต่เริ่มเปลี่ยนแปลงการปกครองมาจนถึงปัจจุบัน…”คำประกาศของคณะกรรมการตัดสินรางวัลซีไรต์
ประจำปี 2540 (เน้นเอนโดยผู้วิจารณ์)
ทำไมฉันถึงเลือก ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน มาวิจารณ์ คำตอบก็คือมันน่าจะ
เหมาะเจาะกับสถานการณ์การเมืองไทยในปัจจุบัน รู้ทั้งรู้ว่ามันต้องเป็นงานที่ยากชิบเป๋งเลย
