มันลืม

ยางอายอายแอบสิ้น สาบสูญ
เบ็ดเสร็จบริบูรณ์ ประหาร
ที่หายที่ไม่เห็น หดเหี้ยน เกินกอบ
คือหัวประชาชนนั่นแล้ว – มันลืม.

ไอดา

บรรณาธิการและเจ้าของสำนักพิมพ์อ่าน