13
ตูร์เป็นเมืองต่างจังหวัดกำลังโตวันโตคืน พิพิธภัณฑ์ Musé ée des Beaux-Arts ก็ขึ้นชื่อพอควรในแถบลุ่มแม่น้ำลัวร์ นิทรรศการแต่ละครั้งมีความน่าสนใจสมสัดส่วน ไม่ใหญ่โตอล่างฉ่างแบบเมืองหลวง แต่ขนาดกำลังพอดี
หัวข้องานชวนติดตาม สูจิบัตรประกอบงานก็จริงจังและ ใหญ่ ไม่แพ้ที่ไหนๆ คราวนี้เสนอ Tours 1500 ช่วง
เปลี่ยนผ่านจากยุคกลางสู่เรอเนสซองส์ (ฝรั่งเศสรับสไตล์ใหม่จากอิตาลีค่อนข้างล่าช้า กว่าจะซึมซับก็ใช้เวลานานพอสมควร) ผลงานมีตั้งแต่ประติมากรรม จิตรกรรม สมุดลายมือ หนังสือสวดมนต์ พรมติดผนัง ยันดนตรี แน่นอนว่าต้องพึงพอใจกับงานจากศิลปินที่ไม่มีชื่อในวงกว้าง หากทว่าเมื่อกระหายจะรู้ แม้แต่ซากปรักหักพังเหลือแต่คอหรือแม้แต่ร่างก็ย่อมบอกเล่าได้ทัดเทียมงานสมบูรณ์ โอ้ย! ทำไมจู่ๆ เขียนซะเป็นเรื่องเป็นราวยังกะรีวิวนิทรรศการทั้งๆ ที่ตอนนั้นโคตรรำคาญกับอะไรบางเรื่อง (มาแล้วเชียวเรื่องให้บ่น) ก็แหม ไม่ทันดูงานเลย กลุ่มคุณลุงคุณป้าจากไหนก็ไม่รู้ออกันแน่นปิดบังทางเข้า ดูคนข้างหลังบ้างสิลุงๆป้าๆทั้งหลาย หลังจากนั้นเหล่าท่านเหล่านี้ก็รวมตัวกันฟังไกด์บรรยาย อ้อ เป็นการนำชมนั่นเอง ที่ชวนหงุดหงิดจนบอกคนเฝ้า คือผู้บรรยายทำราวอยู่ในสวนสาธารณะ แหกปากเล่าโน่นนี่ เติม เกร็ดนั้น ใส่มุขตรงนี้ เสียงดังเป็นลำโพงเผื่อแผ่คนอื่นที่ไม่ร่วมกลุ่ม อาทิตย์ก่อนแล้วที่ในโบสถ์ยิว
ไกด์อิตาเลียนโฉ่งเฉ่งเหมือนกำลังบอกขายปลาทู เสียงมันก้องขนาดนั้น ใครจะอุดหูเดินชมไหว ที่ตูร์ไม่ก้องเท่า แต่พื้นที่แสดงไม่ได้กว้างเป็นสนามบอล กลุ่มผู้ชมพร้อมไกด์บรรยายเลยอุดทางเดินชมบางช่วงที่เดินสวนกันทีเกือบ
เสียตัวเป็นผัวเป็นเมีย ปานนั้น! แต่ก็นั่นแหละ ที่ไหนๆก็เหมือนกันเมื่อมีกลุ่มบรรยายนำชม ผู้ชมอิสระข้างเคียงไม่ได้รับผลบุญไปด้วยหรอก ช่วยทำกันอย่างเป็นส่วนตัวกว่านี้ไม่ได้หรือไง พลอยนึกถึงคุณความดีของพวกหูฟังส่วนตัว และกับการนำชมที่ลูกทัวร์มีหูฟังเฉพาะ ประสาทเสียกับทานน้ำเสียงของคุณผู้บรรยายแล้วยัง ต้องมาเสียสายตากับบางห้องที่หรี่แสงสว่างกันความเสียหายต่อโบราณวัตถุที่แสดง ผลก็คือต้องจ้องสมุดสวดมนต์ขนาดไม่ใหญ่กว่า
พ็อคเก็ตบุ๊ก แถมตัวอักษรและภาพประกอบก็เล็กลงอีก ตางี้แทบถลน ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าหวงของอยากรักษาไว้ให้นาน แต่ถ้าดิมแสงซะขนาดนั้น เก็บไว้ในห้องมืดซะดีกว่ามั้ง อย่าเอามาแสดงเลยดูไปสายตาก็สั้นลงไปอีก เวรกรรมแท้ๆ! หรือไม่ก็คงต้องแจกแว่นขยายด้วย เอ หรือทำไมไม่ลองทำนิทรรศการ 3D แบบหนังสมัยนี้ที่เอะอะก็ 3D 3D
ก็ไม่รู้ว่าจะดูให้กล้วยปิ้งลอยมาใส่หน้าทำไม งานเลยเป็นนิทรรศการผู้เฒ่าผู้ชราที่ต้องแหกตาชม คือยังค้างอยู่กับ
ยุคกลาง ยังไม่เรอเนสซองส์พอ รอเกิดคราวใหม่กระมัง
