สุดสายรุ้ง

ในเล่มเดียวกันนี้มีนิยายสอง 2 เรื่อง คือ สุดสายรุ้ง (680 หน้า) กับ อวสานสวนกุหลาบ (499 หน้า) ราคา 35 บาทสำหรับซื้อทั่วไป แต่ 18 บาทสำหรับแฟนประจำของ ปิยะมิตร สำนักพิมพ์โอเดียนสตอลลจัดจำหน่าย แต่มิได้ระบุวันเดือนปีที่พิมพ์

หนังสือเล่มนี้เห็นทีอายุจะมากโข ปกแข็งสีแดงเก่า เจ้าของใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อทำปกหุ้มไว้ ตัวหนังสือที่ปกเลือนด้วยรอยกระดำกระด่าง กระดาษในเล่มเหลืองกรอบจนต้องค่อยๆ เปิด ค่อยๆ ปิด กระนั้นด้วยความชรา (อาจรวมถึงการเก็บรักษาที่ไม่ดีนัก) ป่นๆ สีน้ำตาลก็หล่นร่วงลงมาทุกครั้งที่เปิดปิด

…สมัย พ.ศ.2487 สยามตกอยู่ในภาวะสงคราม ขณะที่เหตุการณ์สู้รบดำเนินไป ทั้งสองฝ่ายต่างมุ่งชัยชนะเหนือคู่ต่อสู้ พร้อมกันนั้นเหตุการณ์ส่วนตัวของแขนงเล็กๆ ภายในโลกกลมๆ ใบนี้ก็ดิ้นรนในการจะเอาชนะกันอยู่ตลอดเวลา แต่เรื่องสำคัญกลับมาอยู่ที่การจะเอาชนะใจตนเอง

ณ ปลาย สุดสายรุ้ง เป็นจุดที่เรามักมุ่งหวังว่าจะได้พบความสุขความสำเร็จ และเชื่อว่ามันจะรออยู่ตามความฝัน ส่วนการเดินทางที่จะไปยังจุดนั้น บางคนอาจสามารถไปได้ถึง บางคนอาจต้องเดินอยู่ตลอดชีวิต แต่ก็ไปไม่ถึง..

นวนิยายขนาดความยาว 680 หน้า มีชื่อตัวละครปรากฏอยู่เกือบ 30 คนของ ร.จันทพิมพะ บรรจุเรื่องราวของตัวละครที่โยงขึงยึดต่อกันราวกับใยแมงมุม มีทั้งเส้นหลักเส้นรอง และเส้นเล็กอีกมากมาย ความเป็นคนช่างมีจินตนาการของผู้เขียนเป็นที่รู้จักกันมาจากผลงานชิ้นอื่นๆ ของเธอ เช่นเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งของ ร.จันทพิมพะ เธอชี้ชะตาให้หนุ่มสาวที่รักกันถึงขั้นหมั้นหมายโดยมิได้มีอุปสรรคใดๆ เลย แต่วันหนึ่งเพียงแค่เธอมองดู “มือ” ของคนรัก แล้วเธอก็มีจินตนาการไปยาวไกลจนเกิดความขยะแขยงขึ้นมาได้ เช่น “มือ” ที่ดูขาวสะอาดคู่นี้ ต่อไปในวันข้างหน้าเมื่อเขาอายุมากขึ้น เขาอาจจะอ้วนท้วนพุงยื่น และเมื่อเขาเป็นคนไม่ค่อยชอบออกกำลังกาย มือคู่นี้ก็อาจจะอวบอ้วน และมือคู่นี้น่ะหรือที่จะมาป่ายเปะปะอยู่บนร่างของเธอ …คิดดังนี้ แค่นี้ ก็ทำให้หญิงสาวผู้มากจินตนาการก็เกิดอาการไปได้ต่างๆ นานา จนกลาย เป็นเรื่อง ไปจนได้ โดยไม่ได้ฉุกคิดว่า..ในอนาคตร่างกายของตนก็อาจจะฉุ เผละ จนเหมาะสมกับมืออูมๆ นั่นก็ได้

เรื่องหนึ่งที่ผู้อ่านจะได้พบในงานเขียนยุคเมื่อ 64 ปีที่แล้ว คือการใช้ภาษา เช่นหากจะเขียนออกมาโดดๆ ว่า “มับ” เด็กรุ่นใหม่คงคิดว่าพิมพ์ผิด แต่คำว่า “เขาผู้หญิง เขาผู้ชาย” คงทำให้เด็กๆ ร้องอ๋อหลังจากอึ้งไปเล็กน้อย นอกเหนือจากการสะกดคำที่แตกต่างกับปัจจุบัน ไม่ว่า ศีร์ษะ สินบล เปน ฯลฯ