คำอธิบาย
บางถ้อยคำ ถึง อานนท์ นำภา
ในท่ามยุคสมัย ซึ่งนักเขียนปัญญาชนส่วนใหญ่ประกาศเงื่อนไขมากมายหลายข้อ เพื่อยืนยันถึงการไม่อาจยืนเคียงข้างสามัญชนคนชั้นล่าง มองกว้างออกไปในทุกๆ ภาคส่วนของประเทศ ผู้คนล้วนขยับเท้าก้าวตามจิตสำนึกที่แท้ของตนเอง ก่อให้เกิดสภาพของการแบ่งแยกทางชนชั้นอย่างแจ่มชัด เป็นภาพแห่งชนชั้นซึ่งถูกแบ่งด้วยกมลสันดานของความเป็นมนุษย์
อานนท์ นำภา เขาเป็นทนาย เชี่ยวชาญในตรรกะเหตุผลและข้อกฎหมาย ปักหลักอยู่ท่ามสามัญชนคนชั้นล่าง ในดวงตาแลเห็นแต่ภาพแหว่งวิ่นของชีวิตที่ถูกกระทำ ในหูได้ยินแต่เสียงร่ำไห้ของเหยื่อผู้เจ็บปวดและสูญเสีย ในดวงใจซึมซับรับเอาความทุกข์ยากของเหยื่ออธรรม แบกเอาไว้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตและการงาน
อานนท์ นำภา เขียนบทกวีด้วยอารมณ์เต็มท้นล้นปรี่ เขายืนอยู่ในท่ามความงามของคนยาก ตรงนั้น – บนถนนรนแคมและเถื่อนทุ่ง ในคุกและในกระท่อม ในความหวนหาและในความวาดหวัง ตรงที่คนเป็นเห็นคนตายและคนตายเห็นคนเป็น ตรงนั้น – ไม่ใช่พื้นที่อันไพศาลของวรรณกรรม ไม่ใช่ตัวละครที่ถูกสร้างเพื่อรองรับความอาทรของนักประพันธ์ แต่คือเหล่าคนยากไร้อันเต็มอยู่ด้วเลือดเนื้อและชีวิต คือคนทุกข์ซึ่งมีใบหน้าและมีชื่อ คือมนุษย์ซึ่งยังไม่ดีพอต่อความรักของนักประพันธ์เรืองนาม แต่ยิ่งใหญ่พอต่อความรักของทนายไร้ชื่อผู้หนึ่ง
ตรรกะ เหตุผล และข้อกฎหมายของทนาย มีไว้ต่อสู้กับระบบอยุติธรรมเพื่อขอคืนความเป็นธรรม
อารมณ์ ความรู้สึก และจิตสำนึกของกวี น้อมลงปลอบประโลมคนทุกข์ ตระหนักแทนคนยาก และถ่ายทอดให้โลกรู้
ในประเทศที่ชนชั้นล่างเริ่มปลดโซ่ตรวนด้วยมือของพวกเขาเอง ชนชั้นนำกลับเสนอตัวให้ผูกล่ามด้วยความยินดี ขณะชนชั้นล่างเดินหน้าเพื่อรักษาสิทธิเสรีภาพแห่งความเป็นมนุษย์ ชนชั้นนำกลับเผยความในใจว่าอยากถอยหลังไปสู่ยุคดึกดำบรรพ์ ผู้คนล้วนขยับเท้าก้าวตามจิตสำนึกที่แท้ของตนเอง มิใช่ด้วยความรวยหรือความจน มิใช่ด้วยความโง่หรือความฉลาด แต่ด้วยมาตรวัดแห่งกมลสันดานของความเป็นมนุษย์ มนุษย์ผู้ใดเริ่มเห็นมนุษย์ด้วยกันไร้ค่าน่าเหยียดหยาม จิตสำนึกของเขากำลังถูกแทนที่ด้วยกมลสันดานของสัตว์
ทนายกับบทกวีของเขาแสดงตัวตนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เลือกยืนตรงที่… มีแต่ต้องยืนด้วยความลำบาก เลือกกระทำในสิ่งที่…มีแต่ต้องพบกับความเหนื่อยยาก หนทางที่เขามุ่งไปจักเผชิญแต่อุปสรรคขวากหนาม แต่ทั้งหมดนี้จะไม่เป็นปัญหา ด้วยว่า เขายืนบนพื้นที่ของมโนธรรมสำนึก กระทำด้วยความรักต่อมวลมนุษย์ ก้าวเดินอย่างเข้มแข็งด้วยแรงกำลังแห่งเสรีภาพ ไม่ว่าจะเดินถึงเป้าหมายหรือไม่ มั่นใจเถิดว่าศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในตัวเขาจะไม่มีวันถดถอย
อานนท์ นำภา
เคียงข้างประชาชน เดินทางไกลไปกับเหยื่ออธรรม ทีละก้าว, บนทางฝุ่นสีแดง เดินฝ่าทุ่งแล้งอันกว้างไพศาล
ทุ่งแล้งแห่งดวงใจของเพื่อนร่วมชาติ.
เดือนวาด พิมวนา
30 กรกฎาคม 2554