เธอเป็นลูกสาว

จากผู้เขียน

เธอเป็นลูกสาว เป็นบันทึกกึ่งนิยายของลูกสาวในครอบครัวเชื้อสายจีนครอบครัวหนึ่งในกรุงเทพฯ เรื่องเริ่มต้นในราวก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 เล็กน้อยจนถึงหลังโรคโควิดระบาดไม่นาน

จิน แซ่ตั้ง เป็นนามปากกา ส่วนชื่อบุคคลอื่นที่ปรากฏในงานเขียนนี้เป็นชื่อสมมุติทั้งหมด

คำภาษาจีนที่อยู่ในเรื่อง ส่วนใหญ่ออกเสียงตามสำเนียงจีนกวางตุ้งที่ครอบครัวนี้ใช้ เช่น “งอ” แปลว่า ฉัน, “เนยฺ” (ออกเสียงสระเอ) แปลว่า เธอ กรณีชื่อเฉพาะที่คนรู้จักกันทั่วไป เช่น เซียงเพียวอิ๊ว, ซิงเสียนเยอะเป้า, เทียนฟ้า ไม่เปลี่ยนเสียงกลับมาเป็นกวางตุ้ง ยกเว้นชื่อดาราจีนฮ่องกง (ในบทที่ 3) เลือกใช้เสียงกวางตุ้งโดยใส่วงเล็บเสียงจีนกลางที่ผู้อ่านคงคุ้นเคยมากกว่าไว้ ทั้งนี้ก็เพื่อเก็บความผูกพันระหว่างยายกับหลานในเรื่องเอาไว้ในภาษาของพวกเขา

ขอขอบคุณ คุณไอดา อรุณวงศ์ สำนักพิมพ์อ่าน ที่แนะนำผู้เขียนให้เขียนหนังสือ และบรรณาธิการต้นฉบับอย่างประณีต ชื่อหนังสือ เธอเป็นลูกสาว เธอก็ช่วยคิดให้อย่างวิเศษ

หวังว่าผู้อ่านจะสนุกกับบันทึกนิยายเล่มนี้ไม่มากก็น้อย

จิน แซ่ตั้ง

จากบรรณาธิการ

เธอเป็นลูกสาว เป็นเรื่องราวของเธอเหล่านั้น ลูกสาวที่ต่อมาเป็นแม่ต่อมาเป็นยาย เขียนเล่าโดยลูกสาวที่ต่อมาจะไม่เป็นแม่และจะไม่เป็นยาย ลูกสาวที่คำว่าสายเลือดและวงศ์ตระกูลคือสิ่งสมมติที่จริงที่สุดเมื่อเธอต้องแบกรับไว้โดยไม่เกี่ยงไม่ง้อศักดิ์และสถานะของความเป็นผู้สืบสกุลสืบสาย ลูกสาวที่คำว่าสาแหรกของเธอนั้นปะ-ติด-ปะ-ต่อ-มาได้ด้วยสิ่งที่เหนียวแน่นที่สุดแม้ขาดวิ่นไปแล้วอย่างถึงที่สุด คือความทรงจำ

จิน แซ่ตั้ง เป็นและทำอะไรมาหลายอย่างในชีวิต หนึ่งในนั้นคือช่วงเวลาสิบกว่าปีที่เราได้เป็นเพื่อนร่วมงาน ผ่านเวลาที่ยากลำบากที่สุดของสำนักพิมพ์นี้มาด้วยกัน แม้กระทั่งในวันที่ฉันนั่งร้องไห้อย่างผีลูกสาวเฝ้าไข้ไร้ตัวตนอยู่คนเดียวมืดๆ ในแผนกรับยาหลังหมดเวลาทำการ จินซึ่งเพิ่งปลีกจากการดูแลแม่เพื่อเข้าสำนักงานก็รีบลงรถเมล์มาจัดการให้ฉันผ่านมันไปได้อย่างคนที่ผ่านมาแบบเดียวกันจึงจะเข้าใจ

ฉันขอให้เธอเขียนหนังสือเล่มนี้ ในยามที่ความทรงจำของเราแต่ละคนยังไม่ขาดวิ่นไปกว่านี้ อุทิศแด่ตัวตนของผู้ที่ไม่อาจสืบสาวด้วยเวชศาสตร์ได้ แต่สืบสายด้วยความทรงจำ

อนงค์ เรณูนิรันดร์