เสียงจากผู้เขียน | From the author

ถึงผู้อ่านที่ขณะนี้กลายเป็นผู้ฟังแล้ว

ผู้หญิงที่ยืนอ่านจดหมายของข้าพเจ้าให้คุณฟังอยู่ขณะนี้ ชื่อ พลอย เดชวงษา เธอคือพลอยเดียวกันกับพลอยที่พวกคุณรู้จักผ่านตัวหนังสือในหนังสือหนาเตอะของข้าพเจ้านั่นแหละ

การตอบคำถามเรื่องความรู้สึกของตัวเองไม่ใช่ทักษะที่ข้าพเจ้าถนัดนัก และความรู้สึกที่ “มันทำร้ายเราได้แค่นี้แหละ”ได้รับเลือกเป็นหนังสือที่ได้รับการแนะนำเป็นอันดับหนึ่งนี้ ข้าพเจ้าก็ตอบไม่ได้ว่ารู้สึกอย่างไร ข้าพเจ้ารู้เพียงแต่การให้พลอยเป็นตัวแทนอ่านจดหมายของข้าพเจ้าให้ท่านฟังขณะที่ตัวของข้าพเจ้ากำลังระเริงอยู่ที่บาเซโลน่านั้นเป็นสิ่งงดงามที่สุดเท่าที่ข้าพเจ้าจะมอบให้แก่ผู้อ่านและตัวละครในหนังสือของข้าพเจ้าได้

จะมีอะไรงดงามไปกว่าการได้พบเจอกับตัวละครในหนังสือล่ะ แม้ว่าคุณอาจจะไม่ได้ชอบมันก็เถอะ อย่างน้อยคุณก็จะได้ตื่นเต้นบ้างละน่า และถ้าหากคุณจะเห็นว่าเป็นความน่าเบื่อ ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร เพราะการจับต้องตัวเป็นๆของตัวละครย่อมดีกว่าแค่รู้จักผ่านนิ้วมือที่กดลงบนแป้นพิมพ์ของข้าพเจ้าแน่ๆ

และยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทุกคนไม่ได้เป็นแค่ตัวละคร แต่ยังมีส่วนสำคัญในการเก็บซ่อน ปกป้อง และบอกเล่าเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำของข้าพเจ้า กระดาษชิ้นเล็กชิ้นน้อยถูกซุกซ่อนโดยคนเล็กคนน้อยค่อยๆถูกกอบกู้หลังการได้รับอิสรภาพของข้าพเจ้าจนกลายเป็นหนังสือเล่มหนาเตอะนี่ และแม้ว่าทุกขณะจิตที่เขียนหนังสือเล่มนี้ข้าพเจ้าอยากจะกลับไปซุกตัวอยู่บนพื้นกระเบื้องขนาด 30 เซนติเมตรเพียงใดก็ตาม ข้าพเจ้าก็ยังไม่ได้กลับไปนอนในนั้น แต่ พวกเขา ตัวละครทุกตัวเดินออกมาจากหลุมดำนั่น พวกเขากำลังก้าวเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วในที่สุดเราก็ได้วิ่งเล่นด้วยกัน รออีกไม่กี่คนเท่านั้นเอง

นอกจากความสำนึกในบุญคุณของตัวละครทุกตัวในหนังสือของข้าพเจ้าแล้ว สิ่งที่ข้าพเจ้าจะต้องสำนึกด้วยความสัตย์จริงอีกอย่างหนึ่งก็คือ การแนะนำหนังสือของข้าพเจ้าในครั้งนี้นั้น ช่วยให้ข้าพเจ้ามีความหวังต่อเงินในกระเป๋าสตางค์มากขึ้น มันไม่ง่ายเลยที่จะประคองตัวให้เขียนหนังสือสักเล่มจนจบ และไม่ง่ายเลยที่จะบังอาจคาดหวังถึงผลลัพธ์ของมัน ทั้งจากตัวข้าพเจ้าเองที่เป็นคนเขียน ทั้งจากสำนักพิมพ์อ่านผู้จัดพิมพ์ ไม่ง่ายภายใต้รัฐบาลทหาร ไม่ง่ายภายใต้เงื่อนไขทางเศรษฐกิจ ไม่ง่ายสำหรับหนังสือของผู้หญิงที่บางผู้บางคนที่ปวารณาตนอยู่ฝ่ายประชาธิปไตยยังหวาดกลัวที่จะพูดถึง

แต่เรื่องมันไม่ได้เศร้าขนาดนั้นหรอก เพราะอย่างไรเสียสำนักพิมพ์อ่านก็ได้กลั่นตัวหนังสือและกระดาษบันทึกชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหล่านั้นออกมาเป็นชิ้นงานงดงามได้ แน่นอนว่ามาถึงตรงนี้ข้าพเจ้าไม่ได้ถ่อมตัวเลยกับความงามของหนังสือทั้งเล่ม และด้วยความงามนั้นก็ทำให้มันได้พบเจอคนอ่านที่แม้แต่ตัวข้าพเจ้าเองก็ไม่เคยคิดจะคาดหวัง ความงามของมันพามันไปหาผู้คนที่รักในความงามและน้ำตาแห่งชีวิตเช่นกันกับมัน

ขอบคุณผู้อ่านที่ให้เกียรติเปิดหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน ขอบคุณที่พูดถึงมัน วิพากษ์วิจารณ์มัน และข้าพเจ้ายินดีที่จะได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์ทุกสิ่งอันในประเทศที่ปิดกั้นการวิพากษ์วิจารณ์และแสดงความคิดเห็นนี้

ข้าพเจ้าหวังว่าเราทุกคนจะผ่านพ้นช่วงเวลาเลวร้ายไปได้ด้วยการตระหนักถึงพลังของตนเอง ข้าพเจ้าเขียนเพราะข้าพเจ้าต้องเขียน ถ้าข้าพเจ้าไม่เขียนข้าพเจ้าจะไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ และข้าพเจ้าก็ทำทุกสิ่งทุกอย่างเช่นที่ทำอยู่ทุกวันนี้เพื่อประคับประคองหัวใจของข้าพเจ้าเอง พวกท่านก็เช่นกัน จงทำสิ่งใดที่ทำได้ เพื่อรักษาหัวใจของตนเองไว้อย่างดีที่สุด

ขอบคุณที่ทั้งหมดทั้งมวลที่ข้าพเจ้าทำอย่างสุดจิตสุดใจส่งข้าพเจ้าไปติดคุก

หากใครยังไม่มีหนังสือของข้าพเจ้า โปรดไปซื้อหามาไว้ในครอบครอง นอกจากความหนาจะใช้ฟาดหน้าผู้ที่จะมารุมทำร้ายได้บ้างแล้ว หากว่าวันใดบ้านคุณไฟไหม้ จงรู้ไว้ว่าหนังสือเล่มนี้จะไม่ไหม้ไฟ แต่หากวันใดท่านเดินหลงป่าก็ฉีกออกมาใช้เป็นเชื้อไฟได้

มันทำร้ายเราได้แค่นี้แหละ
ภรณ์ทิพย์ มั่นคง 5770102414
อ่านโดย พลอย เดชวงษา 5870100049