เรียนสมาชิกและผู้อ่านที่นับถือ
สืบเนื่องจากการรัฐประหาร โดยพวกทหารที่เรียกตัวเองว่าคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ – หรืออะไรก็ช่าง รวมทั้งการกวาดล้างกวาดจับกวาดเรียกตัวผู้เห็นต่างในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา และการบังคับโดยคำสั่งของผู้เถลิงอำนาจเหล่านั้นให้ประชาชนทำหรือไม่ทำอะไร ดิฉันเสียใจที่จะต้องเรียนให้ทราบว่า วารสาร อ่าน ไม่เพียงไม่สามารถออกตามกำหนดได้ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา แต่ในภายภาคหน้าที่ยังไม่รู้ว่าอะไรจะตามมาอีกในราชอาณาจักรแห่งนี้ ดิฉันจนใจที่จะคาดเดาได้จริงๆว่าเงื่อนไขปัจจัยต่างๆ ที่อาจเปลี่ยนแปลงไปจะกระทบต่อการทำงานของเราอย่างไรอีก ไม่นับรวมถึงว่าตัวสำนักพิมพ์อ่านเองก็อยู่ในภาวะที่ได้รับผลกระทบจากวิกฤติทางเศรษฐกิจอันเป็นผลสืบเนื่องมาจากวิกฤติทางการเมืองครั้งนี้ด้วย
ดังนั้น เพื่อให้แน่ใจว่าดิฉันจะไม่ได้เอาเปรียบผู้อ่านในทางใดในท่ามกลางความไม่แน่นอนนี้ ดิฉันจึงจะขอชี้แจงถึงความเปลี่ยนแปลงใหม่ของวารสาร อ่าน ดังนี้
1. ต่อไปนี้วารสาร อ่าน จะไม่ใช้ระบบปีที่ ฉบับที่ แต่จะเป็นคล้ายหนังสือเล่มที่ออกตามวาระ
2. ของดรับสมาชิกใหม่และงดรับการต่ออายุสมาชิกโดยสิ้นเชิง ดิฉันไม่ต้องการสร้างพันธะที่อาจไม่สามารถรับผิดชอบได้ ส่วนสมาชิกเก่าเราจะยังจัดส่งหนังสือให้ตามอายุสมาชิกของท่านต่อไป
มันคงไม่เป็นเรื่องใหญ่โตเกินไปหากดิฉันจะยังทำวารสาร อ่าน ต่อไปโดยหันไปพูดเฉพาะเรื่องที่ “ปลอดภัย” และเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ต่อสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เนื่องจากวารสาร อ่าน วางตัวเองไว้ว่าเป็นวารสารด้านการวิจารณ์ ดิฉันยังคงยืนยันว่าจะต้องพยายามพูดให้ได้ในทุกเรื่องที่ช่วยไม่ได้ว่ามันเกี่ยวข้อง ต่อให้ต้องยอมรับอย่างละอายว่าที่ผ่านมามิใช่จะไม่ได้ทำงานบนฐานของการเซ็นเซอร์ตัวเองอยู่เป็นระยะ เพียงแต่ดิฉันจะไม่ยอมถอยหลังไปกว่านี้ หากมิใช่เสียแล้วก็ขอให้เป็นอันเข้าใจกันว่า ไม่ต้องมี และถ้าถึงวันนั้นดิฉันยินดีรับผิดชอบทุกบาททุกสตางค์ที่สมาชิกทุกท่านได้กรุณาสนับสนุนไว้ (รวมทั้งเจ้าหนี้ของดิฉันทุกรายด้วย)
สำหรับท่านที่เคยแสดงความเป็นห่วงเรื่องสถานการณ์การเงินของสำนักพิมพ์อ่านมาในทางหนึ่งทางใด ขอเรียนว่าดิฉันรับทราบด้วยความซาบซึ้งใจและขอบคุณเป็นที่สุด แต่ขออนุญาตประกาศไว้ ณ ที่นี้ว่า การสนับสนุนทางการเงินประการเดียวที่ดิฉันจะน้อมรับได้ คือการที่ท่านเห็นว่าหนังสือของสำนักพิมพ์อ่านมีคุณค่าพอที่จะซื้อไว้ หรือซื้อเข้าห้องสมุดต่างๆก็ยังได้ แต่ขออนุญาตไม่รับอะไรที่เกินไปกว่านั้น
สำหรับ “บทบรรณาธิการ” ดิฉันขออภัยว่าดิฉันไม่อยู่ในวิสัยที่จะทำใจเขียนได้ จากนี้ไปจะขอเปลี่ยนเป็น “ข้อความไม่กี่บรรทัด”
ด้วยใจจริง,
ไอดา อรุณวงศ์
บรรณาธิการวารสาร อ่าน
บรรณาธิการบริหาร, บรรณาธิการผู้ก่อตั้ง และเจ้าของสำนักพิมพ์อ่าน
ธันวาคม 2557
