[For the English-language original “Stone and Steel,” click here]
ดีโยน ณ มานดารูน เขียน
พีระ ส่องคืนอธรรม แปล
กูว่ามันชักจะมีอะไรทะแม่งๆ อยู่ในกรุงก๊อดส์นี้แล้วว่ะมึง
สองสามวันก่อนนี้กูนัดแนะให้สหายมากินข้าวด้วยกันที่เสียมวัน สหายคนนี้ก็บอกว่ายังไม่เคยเหยียบเสียมวันมาก่อนเลย ด้วยถวิลหาของหวานตามตำรับไม่ว่าแท้หรือเทียม เรามุ่งไปทางภัตตาคารบลูริมถนนเสียมสายหลักที่คับคั่งนรกแตก แล้วจึงเดินทะแยงตัดข้ามลานจอดรถฝั่งตรงข้ามอภิมหาสิ่งปลูกสร้างที่ว่าไป ยามรักษาการณ์ในเครื่องแบบสีอย่างชื่อร้านกดปุ่มที่บอกให้กดที่นี่อยู่อีกฟากของประตูกระจกแล้วทันใดประตูนั้นก็เลื่อนเปิดตามราง ลมที่ผ่านการปรับอากาศกรูออกมา สหายสอบถามวันนี้มีเมนูพิเศษอะไรบ้างที่ไม่มีในเมนู ยามรักษาการณ์อึกๆ อักๆ มือข้างหนึ่งรั้งประตูไว้ด้วยปุ่มที่กดค้าง มืออีกข้างหนึ่งตวัดขึ้นอย่างคนเฝ้าประตูเถื่อนอ้ารับผู้บุกรุกเข้าสู่ดินแดนในอารักขา เขากล่าวอย่างไม่หนักแน่นนักว่าดูเมนูได้ข้างใน ยังกับว่าการที่สหายโยนคำถามไปนั้นมันได้สั่นคลอนระเบียบตามธรรมชาติบางอย่าง กิจวัตรบางอย่างที่ทำซ้ำซากจนศักดิ์สิทธิ์ เมื่ออยู่ข้างในและประจำโต๊ะเรียบร้อยแล้วกูมองกลับไปทางที่เราเข้ามา เลยเหนือทะเลหัวคนที่กระเพื่อมขึ้นลงขณะเคลื่อนตัวไปตามทางเท้าหรือซอยอับแสงในยามอัสดงสีน้ำเงิน จอนีออนสว่างใหญ่เท่าสนามบอลของชาวมายัน สีเหลี่ยมมุมฉากสีชมพูมีสีขาวสาดใส่เป็นวงวน กับลูกครึ่งหน้าขาวฟันขาวในสเวตเตอร์สีส้มที่วันนี้ภูมิใจเสนอสินค้านิวเอจน้ำมันเสน้ขหรือสุนัขสักอย่างในหลอดเครื่องสำอาง ถ้อยคำจากปากที่ผ่านการทัชอัพมาไม่มีความหมายอะไร ความสว่างนั้นก็ไม่ได้ทอดเงาไปทางไหนเลย
แต่ก่อนมันเป็นอะไร กูบุ้ยใบ้ไปทางอีกฝั่งหลังลานและถนนด้วยการพยักเพยิดหรือว่าเชิดคางหรือว่าชี้หัวแม่โป้งไปกูก็จำไม่ได้
แต่ก่อนเป็นโรงหนัง สหายบอก
แต่มันโรงหนังไหนกัน? กูนับได้แต่ลิโด้กับสกาล่าเท่านั้น กูนึกย้อนภาพความหลังสมัยม.ต้นตอนโรงเรียนที่เสียมอัดวิชากูจนแน่นตารางวันเสาร์ และหลังจากนั้นสมัยเรียนเตรียมทหารที่เสียมสแควร์ค่อยๆ กลายจากที่สุงสิงเป็นที่สิงสู่หนึ่งเดียวในช่วงสุดสัปดาห์ ทั้งสองครั้งกูนึกไม่ออกเลย ยังกับว่าภาพอดีตของบริเวณนี้ในความทรงจำกูถูกตัวลางโกเลียร์ของสตีเฟ่นคิงเขมือบกลืนไปหมดแล้ว ยังกับว่ารูปทรงสถาปัตยกรรมที่มาใหม่จะไม่มีวันถึงคราวประสบกับความล้าสมัยจนล้มเลิกในรูปลักษณ์ ในประโยชน์ใช้สอยทางสังคมและเศรษฐกิจ แม้กระทั่งในความจำได้คลับคล้ายคลับคลาของผู้มีอุปการคุณ เมื่อขบคิดดูต่อไปก็พบความสาบสูญเช่นนี้อีกในกรุงก๊อดส์นี่ เสียมพารากอน เอ็มควอเทียร์ เวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ที่ปรับลุคใหม่สองซ้ำและลุกไหม้ซ้ำสอง มาตอนนี้ก็ได้ยินชื่อเสียงที่ใหม่ที่ชื่อว่าเสียมไอค่อนตั้งอยู่ตรงไหนสักแห่งเลียบแม่น้ำหลอดส์ กูเหลืออดจะรู้ตำแหน่งที่ตั้งชัดๆ ของมันเหลือเกิน
“สโตน แอ่นด์ สตีล แฮ้ส เอ๊กซพั้นจ์ ดิ๊ส เธียเท่อ จากความทรงจำไปแล้วอ่ะ” กูสรุปสมมุติฐานชุ่ยชิบหายออกมาพร้อมโบกมือประกอบอย่างละครหลังข่าว เราไม่ได้สั่งของหวานสักอย่าง เพราะไม่มีของหวานตามตำรับ มีแต่ที่มีในเมนู
ตั้งแต่วันนั้นมา สามสัปดาห์แล้วละมั้ง กูยังไม่ได้ค้นดูเรื่องโรงหนังแฟนท่อมนี้ทางอินเตอร์เว็บเลย และคงจะไม่มีวันได้ค้นหรอก การบันทึกเป็นภารกิจของพวกมนุษย์ พวกเรารึก็อ่านแต่จารึกเหนือหลุมศพ มิได้นำพาดอกกับกองกระดูก.
