DEAR READer

ความซับซ้อนเหลือเกินนั้นมิได้มาจากการขบคิดเพื่อความแหลมคมทางเนื้อหา อาจารย์วิทยาไม่ใช่สายวิพากษ์แบบศิลปินอย่างที่เรียกกันว่าสายก้าวหน้า จุดยืนในทาง ‘วิธีวิทยา’ นั้นมีแค่ว่า “ผมก็คิดไปตามความรู้สึกล้วนๆ”

สำหรับข้าพเจ้า “เนรเทศ” ไม่ใช่ลี้ภัยชั่วคราวเพื่อรอวันกลับมา เนร คือ นิร คือไร้ ไม่ใช่กลับไม่ได้ แต่ไม่ขอหันหลังกลับมาอีกแล้ว

ภาพลักษณ์ของจิตร ภูมิศักดิ์ ในยุคปัจจุบัน ที่ดิฉันจะพูดถึงต่อไปนี้ จึงจะไม่ใช่ในความหมายของภาพลักษณ์ที่คนในรุ่นปัจจุบันมองจิตร แต่เป็นในความหมายที่เถรตรงกว่านั้น คือเป็นภาพลักษณะที่เห็นอยู่ในปัจจุบันของความเป็นจิตร ภูมิศักดิ์ หรือกล่าวได้ว่า การเกิดใหม่ของจิตร ภูมิศักดิ์, ถ้าจะมี, ในรอบนี้ มันจะไม่ใช่การเกิดแบบที่มาเชิดชูเป็นวีรบุรุษในตำนานเพื่อกลบเกลื่อนความไร้น้ำยาของตัวเอง แต่มันคือการทำให้เกิด จิตร ภูมิศักดิ์ ขึ้นมาเองในตัวของทุกคน ไม่ใช่การทำให้จิตรเป็น living history เท่านั้น หากคือการ living the history ของจิตรในแบบของเรา

บทบรรณาธิการวารสารอ่าน ปีที่ 2 ฉบับที่ 3 (มกราคม-มีนาคม 2553) ฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษโดย อาดาดล อิงคะวณิช เผยแพร่ซ้ำอีกครั้งในวาระครบรอบ 10 ปี เหตุการณ์ 10 เมษา 2553 First published in Thai as an editorial of Aan Issue 2 Vol.3 January-March 2010, translated to English by May Adadol Ingawanij. Reposted on the occasion of the 10th anniversary of the 10th April 2010 event.

จันทน์กะพ้อต้นนั้นอยู่ด้วยกันมากี่ปีก็ไม่ทันได้นับ แต่พอย้ายนิวาสสถานแล้วไม่ทันตั้งหลักให้ดี หันไปดูอีกทีมันก็ถูกจับลงไปยืนต้นในดินหลุมอย่างเดียวดาย

หลายเดือนมาแล้วที่ดิฉันอ่านหนังสือเล่มหนึ่งอยู่เงียบๆ