อ่านออนไลน์

“สิใซ้ เดือนกุมภา ติ? ภาษาบ้านเฮาแต่ก่อนบ่ได้ว่าจั่งซั้นเด๊ะล่ะ” บรรณาธิการคำลาวอธิบาย

แต่ก็ไอ้ความอิหลักอิเหลื่อของคำลาวอีสาน จะใช้อย่างใกล้ชิดสนิทสนมหรือรังเกียจเดียดฉันท์ก็ได้แล้วแต่คนจะพูดนี่แหละ ที่ทำให้มันสามารถเป็นภาชนะรองรับแนวคิดซับซ้อนจากต่างวัฒนธรรมได้อย่างวิเศษ

เทียบสำนวนแปล โคทาน กับ ท่งกุลาลุกไหม้ เจาะประเด็นโรคเรื้อนใน “สำนึก” ของ “ชาวบ้าน”

มากกว่าคำสแลงที่กลืนราชาศัพท์จนสามัญ ไพร่ฟ้าหน้าใสอย่างเราๆ ก็ได้อัพเดตตัวเองล้ำยุคล้ำสมัยในพริบตา กลายเป็นไพร่ฟ้าหน้าใสในระบอบ Slender Democracy อันมีพระ Fit-and-Firm Monarch ทรงเป็นประมุข

ในโมงยามของความสูญ/เสีย/หาย ที่เราทำได้จึงเป็นการสืบ/ต่อ

แปลงร่าง “ของนอก” ที่ชนหมู่มากเข้าไม่ถึง ให้กลายเป็น “ของนอก” ที่ฟังดูเข้าลิ้นคนบ้านเรา